Verzekeraars: ‘advocaatkosten drijven premies op’
Posted on juli 29, 2016
Het Verbond van Verzekeraars (zonder Verzekerden en zonder Polissen) heeft weer orakelt[1].
“Toegenomen advocaatkosten zijn één van de oorzaken voor de duurder geworden autoverzekeringen”. Hoewel de woordvoerder van het Verbond geen duidelijke verklaring heeft voor de stijging van de advocaatkosten, belet dit deze spreekbuis van de belangenbehartigers van verzekeraars niet om alvast aan te kondigen dat de premies voor verzekeringen: “weer moeten worden opgeschroefd om zodoende verzekeraars zich staande te kunnen laten houden”.
Zich waarschijnlijk realiserend dat deze conclusie niet gedragen wordt door de gestelde feiten doet de woordvoerder snel en op de nipper een ondersteunend motief toevoegen: “een andere oorzaak voor de stijgende kosten van autoverzekeringen is –volgens het Verbond- dat steeds meer partijen schade willen verhalen op de aansprakelijke partij”.
Dat het Verbond slechts een lobby en belangenpartij is, komt nooit duidelijker naar voren dan op het moment dat woordvoerder Rudi Baars de microfoon neemt. Alleen hij is, namens het Verbond, in staat om de schuld van premiestijging te leggen bij gedupeerden. Ook de advocaten, die de belangen behartigen van die gedupeerden, doen in zijn ‘complotdenken’ mee aan deze forse premiestijgingen. Om redenen waar het Verbond ons naar laat raden, verzuimen zij de rol van schadebehandelaars van de eigen verzekeraars in hun feitenapparaat mee te nemen. Een ieder die echter thuis is in deze nare, zwarte wereld van verzekeraars, en schade behandelen, weet hoe het er aan toe gaat. Een gedupeerde, die zich meldt zonder advocaat bij een verzekeraar, is –bij voorbaat- kansloos in het verkrijgen van een passende en redelijke schadevergoeding.
De situatie is grimmiger, schadebehandelaars van verzekeraars schromen niet om ook advocaten te ringeloren en te frustreren als het gaat om het verkrijgen van een betaling die een slachtoffer redelijkerwijze toekomt. Typerend is de behandeling van een verkeersslachtoffertje van 10 jaar oud, die vanwege de opgelopen zware verwondingen aan haar benen, nimmer meer een jurk of rok zal kunnen dragen. Verzekeraars achten het dan juist om tegen zo’n meisje te zeggen dat: “dat geen schade is, nu er immers hele fraaie maillots en broeken te koop zijn”. Met een dergelijke houding mag het Verbond zich niet afvragen waarom er meer en meer door gedupeerden gezocht wordt naar deskundige belangenbehartiging. De door het Verbond veroordeelde maar vooronderstelde “claimcultuur” is, vanwege de soms schrijnende, achterhaalde en zelfs achterlijke, schadebehandeling, slechts een reactie van gedupeerden op de door verzekeraars ingezette actie van altijd en overal te laat en te weinig willen vergoeden.
Opmerkelijk is dat het Verbond onveranderlijk de voorloper is van het aankondigen van premiestijgingen. Zij neemt, met alle liefde zo lijkt het, de rol op zich van verkenner, die de markt en haar temperatuur gaat peilen. Niet in de laatste plaats wordt de stemming gemeten van toezichthouders, consumentenorganisaties en politici. Deze beleidsbepalers worden over het algemeen deskundig door het Verbond in de hoek gezet, als het gaat om het argument dat verliezen van enige honderden miljoenen in een jaar “vanzelfsprekend” dienen te leiden tot premiestijging. Bijzonder sneu is het om te constateren dat beleidsbepalers zich deze praatjes onnadenkend laten aanmeten. Ik herinner me nog goed dat toen ik werkzaam was in de kamer naast die van de holding-fiscalist van AEGON, zijn dagelijkse grap was dat “als een verzekeraar in de publiciteit kwam met winst, zij dat dan hun eigen fiscalist dienden te verwijten”. Daarboven stelde deze toenmalige collega dat winsten in de ene sector “gelukkig” gebalanceerd kon worden niet met incidentele verliezen in de andere sector. “als het tegenzit in de ene sector, dan hang je dat aan de grote klok, als het structureel meezit in de andere sector(en) dan verdoezel je dat. Zo’n politiek doet aandelenpakketten en winkelcentra in de portefeuille komen”.
In het Rank Xerox verhaaltje van het Verbond (het kan net zo goed passend worden gemaakt voor hagelschade, stormschade etc., wordt de Zwarte Piet toegespeeld aan (de advocaat van) de gedupeerden. Nimmer wordt de Sinterklaas van de herverzekering een rol toebedeeld in deze repeterende klucht. In Nederland wordt, met doorbetaling van circa 40% van alle door Nederlanders betaalde schadepremie, de schadelast goeddeels neergelegd bij herverzekeraars. De conclusie dat daardoor feitelijk 60% premie teveel betaald wordt door Nederlanders, laat ik nu maar even voor wat het is. Het gaat mij erom dat het Verbond stopt met doorzichtige huilie huilie verhalen over de lage premies en verwijten aan individuele slachtoffers en hun advocaten. Het argument dat het collectief daarom meer premie moet betalen is stilaan rijp voor het historisch rariteitenkabinet. De olifant in de kamer dient benoemd te worden: verzekeraars willen elk jaar meer winst en zeker niet het appeltje voor de dorst in enig jaar opeten.
Eric Horssius is Gerechtelijk Deskundige en werkzaam als schadedeskundige bij Krantz & Polak RESOLVE te Bilthoven
[1] http://www.advocatenblad.nl/?p=86822